فصلنامه

مقدمه و هدف: تحقیق حاضر با هدف مقایسه سلامت روان و شادکامی سالمندان مقیم خانواده و سالمندان مقیم خانه سالمندان شهر کرمانشاه در سال 1395 انجام شد. 

روش بررسی: طرح پژوهش مقطعی از نوع علی- مقایسه ای می باشد. بدین صورت که دو گروه سالمندان (مقیم خانواده و مقیم خانه سالمندان) از نظر سلامت روان و شادکامی مورد مقایسه قرار گرفتند. جامعه ی آماری کلیه سالمندان مقیم خانواده و مقیم خانه سالمندان در شهر کرمانشاه بودند. نمونه پژوهش 200 نفر می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. از این تعداد 100 نفر(50 نفر زن و 50 نفر مرد) مقیم خانه سالمندان و 100 نفر (50 نفر زن و 50 نفر مرد)  مقیم خانواده بودند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. داده‌ها از طریق آمار توصیفی و آزمون T مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره سلامت روان در سالمندان مقیم خانواده 0/392±70/42 و مقیم خانه سالمندان 0/747±47/36 بود. همچنین میانگین و انحراف معیار نمره شادکامی در سالمندان مقیم خانواده 0/430±69/56 و مقیم خانه سالمندان 0/587±44/04 بود. یافته ها  نشان داد بین سلامت روان و شادکامی در بین دو گروه سالمندان تفاوت معنادار وجود دارد، (0/01>P)، میزان سلامت روان و شادکامی در بین سالمندان مقیم خانواده بیشتر از سالمندان مقیم خانه سالمندان بود.

نتیجه‌گیری: یافته ها نشان داد میزان سلامت روان و شادکامی سالمندان ساکن در منزل بـه طـور معنـی داری بیـشتر از سـالمندان سـاکن در سـرای سالمندان است؛ و ساکنین مقیم خانه سالمندان بیشتر از سالمندانی که در خانواده زندگی می کنند در معرض کاهش سلامت روان و  شادکامی و افزایش افسردگی قرار می گیرند.