پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی بر خودارزشمندی و تاب‌آوری در سالمندان کرج انجام شد. پژوهش حاضر در قالب یک طرح نیمه آزمایشی 40 نفر از سالمندان خانه سالمندان کرج از میان کلیه سالمندان شهرستان کرج که در خانه سالمندان در پاییز و زمستان 1399 اقامت داشتند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی و گروه کنترل قرار گرفتند. با استفاده از یک طرح آزمایشی پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل، گروه آزمایش آموزش مهارتهای خودکنترلی هیجانی طی 8 جلسه 1 تا 5/1 ساعته تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله­ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش­آزمون و پس­آزمون با استفاده از پرسشنامه خودارزشمندی CSWS توسط کروکر و همکاران (2003) و مقیاس تاب‌آوری کانر- دیویدسون (2003) مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته­ها نشان داد، آموزش مهارت‌های خودکنترلی هیجانی بر افزایش تاب‌آوری سالمندان کرج تأثیر داشته است. با در نظر گرفتن مجذور اِتا، می‌توان گفت که 7/85 درصد این تغییرات ناشی از تأثیر مداخله یا آموزش مهارت‌های خودکنترلی هیجانی بوده است، همچنین، با در نظر گرفتن مجذور اِتا، می‌توان گفت که حدود 77 درصد این تغییرات ناشی از تأثیر مداخله یا آموزش مهارت‌های خودکنترلی هیجانی بر تاب‌آوری بوده است و با توجه به اثربخشی این رویکرد بر میزان خودارزشمندی و تاب‌آوری میتوان از این درمان برای این افراد استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: خودکنترلی هیجانی، خودارزشمندی، تاب‌آوری، سالمندان