دوره 4، شماره 3 - ( بهار 1397 )
جلد 4 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Naeimikia M, Izanloo Z, Gholami A, ahar S. The Effect Task Training with Increased cognitive load on the Traits of related to Balance in Elderly Males. Journal title 2018; 4 (3)
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-255-fa.html
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-255-fa.html
نعیمی کیا ملیحه، ایزانلو زهرا، غلامی امین، آهار سعید. اثر تمرین راه رفتن در شرایط بار افزایی شناختی بر وی‍ژگی های گام برداری مرتبط با تعادل در مردان سالمند. عنوان نشریه. 1397; 4 (3)
پژوهشگاه علوم ورزشی ، mnkia1@yahoo.com
چکیده: (4746 مشاهده)
چکیده:
مقدمه و هدف: حفظ تعادل به عنوان یکی از مهم ترین چالش های دوره سالمندی شناخته می شود. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرین راه رفتن تحت شرایط بار شناختی مختلف بر وی‍ژگی های تعادل گام برداری سالمندان مرد بود.
مواد و روش ها: 20 آزمودنی سالمند در دسترس و واجد شرایط، انتخاب و به روش تصادفی ساده به 2 گروه 10 نفره تقسیم شدند که شامل یک گروه تمرین راه رفتن در شرایط تکلیف دوگانه و یک گروه تمرین منفرد می شد. گروه تکلیف دوگانه حین راه رفتن یک تکلیف شناختی دشوار ویژه هر فرد را انجام می دادند و گروه دیگر به تمرین راه رفتن معمولی می پرداختند. در مرحله پیش آزمون و پس آزمون، پارامترهای کینماتیکی گام برداری منتخب با استفاده از دستگاه تحلیل گر گام برداری زبریس اندازه گیری شدند که شامل: عرض گام، طول گام، درصد زمان اتکای دوگانه، آهنگ، سرعت و درصد تغییرپذیری سرعت گام برداری بود. گروهها تمرینات را به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه 60 دقیقه ای انجام دادند.
یافته ها: نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس مرکب (2×2) با عامل درون گروهی زمان (قبل و بعد تمرین) و عامل بین گروهی نوع تمرین نشان دهنده معنی داری اثر اصلی درون گروهی بود. تحلیل های بیشتر بیانگر اثر درون گروهی برای گروه تکلیف با بار شناختی بیشتر برای پارامترهای طول گام، درصد زمان اتکای دوگانه، آهنگ، سرعت و درصد تغییرپذیری سرعت گام برداری (05/0P≤) بود. این اثر در مورد عرض گام دیده نشد (05/0P>).همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در فاکتور های مذکور دیده شد(05/0P>).
نتیجه گیری: تمرینات راه رفتن در شرایط تکلیف دوگانه شناختی می تواند موجب بهبود برخی پارامترهای گام برداری مرتبط با تعادل سالمندان مرد گردد.
مقدمه و هدف: حفظ تعادل به عنوان یکی از مهم ترین چالش های دوره سالمندی شناخته می شود. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرین راه رفتن تحت شرایط بار شناختی مختلف بر وی‍ژگی های تعادل گام برداری سالمندان مرد بود.
مواد و روش ها: 20 آزمودنی سالمند در دسترس و واجد شرایط، انتخاب و به روش تصادفی ساده به 2 گروه 10 نفره تقسیم شدند که شامل یک گروه تمرین راه رفتن در شرایط تکلیف دوگانه و یک گروه تمرین منفرد می شد. گروه تکلیف دوگانه حین راه رفتن یک تکلیف شناختی دشوار ویژه هر فرد را انجام می دادند و گروه دیگر به تمرین راه رفتن معمولی می پرداختند. در مرحله پیش آزمون و پس آزمون، پارامترهای کینماتیکی گام برداری منتخب با استفاده از دستگاه تحلیل گر گام برداری زبریس اندازه گیری شدند که شامل: عرض گام، طول گام، درصد زمان اتکای دوگانه، آهنگ، سرعت و درصد تغییرپذیری سرعت گام برداری بود. گروهها تمرینات را به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه 60 دقیقه ای انجام دادند.
یافته ها: نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس مرکب (2×2) با عامل درون گروهی زمان (قبل و بعد تمرین) و عامل بین گروهی نوع تمرین نشان دهنده معنی داری اثر اصلی درون گروهی بود. تحلیل های بیشتر بیانگر اثر درون گروهی برای گروه تکلیف با بار شناختی بیشتر برای پارامترهای طول گام، درصد زمان اتکای دوگانه، آهنگ، سرعت و درصد تغییرپذیری سرعت گام برداری (05/0P≤) بود. این اثر در مورد عرض گام دیده نشد (05/0P>).همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در فاکتور های مذکور دیده شد(05/0P>).
نتیجه گیری: تمرینات راه رفتن در شرایط تکلیف دوگانه شناختی می تواند موجب بهبود برخی پارامترهای گام برداری مرتبط با تعادل سالمندان مرد گردد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
