دوره 4، شماره 2 - ( زمستان 1396 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 102-93 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
moradi H, aslani M, Fazel Khakhoran J. Effect of virtual reality-based balance exercise on static, dynamic and functional balance in elderly. Journal title 2018; 4 (2) :93-102
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-252-fa.html
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-252-fa.html
مرادی حامد، اصلانی مهدی، فاضل کلخوران جمال. تأثیر تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی بر روی تعادل ایستا، پویا و عملکردی سالمندان. عنوان نشریه. 1396; 4 (2) :93-102
دانشگاه تهران ، moradi.hamed20@ut.ac.ir
چکیده: (6847 مشاهده)
مقدمه و هدف: اختلال در تعادل و افتادن یکی از مهم‌ترین پیامدهای افزایش سن می‌باشد که عواقب نگران‌کننده‌ای از جمله شکستگی استخوان را در پی دارد. هدف تحقیق حاضر تعیین تأثیر هشت هفته تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی، بر تعادل مردان سالمند بود.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و بر روی 26 مرد سالمند و به روش نمونه‌گیری در دسترس که به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی (13 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند، انجام‌شده است. جهت ارزیابی تعادل ایستا، پویا و عملکردی به ترتیب از آزمون‌های شارپندرومبرگ، تصحیح‌شده ستاره (Y) و تست تعادلی برگ استفاده شد. گروه تجربی تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی را به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 45 دقیقه انجام دادند. پس از پایان 8 هفته تمرینات، تمامی مراحل پیش‌آزمون، در پس‌آزمون تکرار شد. جهت تجزیه‌وتحلیل اطلاعات، از آزمون‌های تی همبسته و تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی مستقل نیز نشان داد که اجرای تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی موجب بهبود معنی¬دار تعادل ایستا (1.74 t=، 05 /0P<)، پویا (2.75 t=، 05 /0P<) و عملکردی (5.76 t=، 05 /0P<)در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل‌شده است.
نتیجه‌گیری: اجرای تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی به‌خوبی می‌تواند موجب بهبود تعادل افراد سالمند شود. لذا پیشنهاد می‌شود به‌منظور جلوگیری از اختلال در تعادل و افتادن، از تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی در دوران سالمندی استفاده شود.
مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و بر روی 26 مرد سالمند و به روش نمونه‌گیری در دسترس که به‌صورت تصادفی به دو گروه تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی (13 نفر) و گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند، انجام‌شده است. جهت ارزیابی تعادل ایستا، پویا و عملکردی به ترتیب از آزمون‌های شارپندرومبرگ، تصحیح‌شده ستاره (Y) و تست تعادلی برگ استفاده شد. گروه تجربی تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی را به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 45 دقیقه انجام دادند. پس از پایان 8 هفته تمرینات، تمامی مراحل پیش‌آزمون، در پس‌آزمون تکرار شد. جهت تجزیه‌وتحلیل اطلاعات، از آزمون‌های تی همبسته و تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون تی مستقل نیز نشان داد که اجرای تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی موجب بهبود معنی¬دار تعادل ایستا (1.74 t=، 05 /0P<)، پویا (2.75 t=، 05 /0P<) و عملکردی (5.76 t=، 05 /0P<)در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل‌شده است.
نتیجه‌گیری: اجرای تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی به‌خوبی می‌تواند موجب بهبود تعادل افراد سالمند شود. لذا پیشنهاد می‌شود به‌منظور جلوگیری از اختلال در تعادل و افتادن، از تمرینات تعادلی مبتنی بر واقعیت مجازی در دوران سالمندی استفاده شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
