دوره 3، شماره 4 - ( تابستان 1396 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 33-21 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
hori Z, mohammad khan kermanshahi S, memarian R. The effect of physical activity promotion program on life satisfaction in the rural elderly. Journal title 2017; 3 (4) :21-33
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-233-fa.html
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-233-fa.html
هوری زهرا، محمد خان کرمانشاهی سیما، معماریان ربابه. بررسی تأثیر برنامه ارتقاء فعالیت فیزیکی بر میزان رضایت از زندگی سالمندان روستایی. عنوان نشریه. 1396; 3 (4) :21-33
دانشگاه تربیت مدرس ، Kerman_s@modares.ac.ir
چکیده: (5478 مشاهده)
مقدمه و هدف: امروزه در بیشتر جوامع بین سالخوردگی جمعیت شهرها و روستاها تفاوت زیادی وجود دارد و معمولاً روستاها دارای ساخت سنی سالخوردهتری هستند. با بالا رفتن سن، رضایت از زندگی به آهستگی کاهش مییابد. یکی از عوامل مؤثر بر رضایت از زندگی فعالیت فیزیکی است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر ارتقاء فعالیت فیزیکی بر رضایت از زندگی سالمندان روستایی است.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است که در دو گروه آزمون (30 نفر) و کنترل (32 نفر) با انتخاب غیر تصادفی از سالمندان دو روستای چالاب و چنگوله در شهرستان مهران استان ایلام در سال 95-96 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه رضایت از زندگی LSI-Z بود، روایی و پایایی ابزار سنجیده شد. برنامه ارتقاء فعالیت فیزیکی در چهار مرحله بررسی و شناخت، برنامهریزی، اجرا و ارزشیابی اجرا شد. برنامه طراحی شدۀ ارتقاء فعالیت فیزیکی در گروه آزمون اجرا شد. دادهها قبل از مداخله و 3 ماه بعد جمعآوری و سپس توسط نرمافزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: براساس نتایج آزمون کای اسکوئر نمونههای دو گروه آزمون و کنترل از نظر متغیرهای دموگرافیک یکسان بودند (05/0 <P). میانگین نمره رضایت از زندگی در گروه آزمون قبل از مداخله (90/11)و پس از 3 ماه (33/15) بود و آزمون تی زوجی اختلاف معناداری را نشان داد (05/0 >P). در گروه کنترل نیز میانگین نمره رضایت از زندگی قبل از مداخله (33/15) و پس از 3ماه (91/14) بود . آزمون تی زوجی اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0 <P).
نتیجه گیری: میزان رضایت از زندگی سالمندانی که برنامه فعالیت فیزیکی را انجام دادند (گروه آزمون) نسبت به افرادی که برنامه فعالیت فیزیکی برای آنها انجام نشد (گروه کنترل) افزایش یافته است. پیشنهاد میشود برنامه طراحی شده ارتقاء فعالیت فیزیکی بومی برای سالمندان در مناطق مختلف کشور بهکار گرفته شود.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است که در دو گروه آزمون (30 نفر) و کنترل (32 نفر) با انتخاب غیر تصادفی از سالمندان دو روستای چالاب و چنگوله در شهرستان مهران استان ایلام در سال 95-96 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه رضایت از زندگی LSI-Z بود، روایی و پایایی ابزار سنجیده شد. برنامه ارتقاء فعالیت فیزیکی در چهار مرحله بررسی و شناخت، برنامهریزی، اجرا و ارزشیابی اجرا شد. برنامه طراحی شدۀ ارتقاء فعالیت فیزیکی در گروه آزمون اجرا شد. دادهها قبل از مداخله و 3 ماه بعد جمعآوری و سپس توسط نرمافزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: براساس نتایج آزمون کای اسکوئر نمونههای دو گروه آزمون و کنترل از نظر متغیرهای دموگرافیک یکسان بودند (05/0 <P). میانگین نمره رضایت از زندگی در گروه آزمون قبل از مداخله (90/11)و پس از 3 ماه (33/15) بود و آزمون تی زوجی اختلاف معناداری را نشان داد (05/0 >P). در گروه کنترل نیز میانگین نمره رضایت از زندگی قبل از مداخله (33/15) و پس از 3ماه (91/14) بود . آزمون تی زوجی اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0 <P).
نتیجه گیری: میزان رضایت از زندگی سالمندانی که برنامه فعالیت فیزیکی را انجام دادند (گروه آزمون) نسبت به افرادی که برنامه فعالیت فیزیکی برای آنها انجام نشد (گروه کنترل) افزایش یافته است. پیشنهاد میشود برنامه طراحی شده ارتقاء فعالیت فیزیکی بومی برای سالمندان در مناطق مختلف کشور بهکار گرفته شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
