مقدمه و هدف: با توجه به افزایش سریع تعداد سالمندان، مسألهی بهداشت، سلامت و تأمین آسایش و رفاه آنان در جامعه هر روز ابعاد تازه و گستردهتری پیدا میکند. این پژوهش با هدف اصلی تبیین رابطه بین حمایت اجتماعی با وابستگی بین فردی و امید به زندگی زنان سالمند انجام گرفت.
مواد و روشها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان سالمند ساکن خانه سالمندان و ساکن در منزل شهر اهواز در سال 1395 تشکیل دادند. از بین جامعه آماری 51 نفر از سالمندان زن خانه سالمندان به صورت نمونه گیری هدفمند و 11 نفر از سالمندان زن ساکن در منزل با استفاده نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های حمایت اجتماعی(شربون و استووارت وابستگی بین فردی(BDI) و امید به زندگی اجرا شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و به وسیله نرم افزار آماری (SPSS) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج حاصل ازضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون نشان داد که وابستگی بین فردی با امید به زندگی رابطه مستقیم معنا دار دارد، و مؤلفه های بین فردی قادر به پیش بینی امید به زندگی زنان سالمند می باشد. اما حمایت اجتماعی با امید به زندگی زنان سالمند رابطه معنا دار ندارد.
نتیجهگیری: حمایت اجتماعی سالمندان را قادر می سازد تا توانایی رویارویی با مشکلات زندگی روزمره و بحران های آن را داشته و به خوبی آن را سپری کنند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |