فصلنامه

مقدمه و هدف:  خودارزیابی سلامت ابزار اندازگیری وضعیت سلامت افراد است. جمعیت سالمندان روز به روز در حال افزایش است و توجه به وضعیت این گروه سنی برای ارتقاء سلامت آنان و پیشگیری از بیماریها ضروری به نظر می رسد. هدف از این بررسی خود ­ارزیابی سلامت میان سالمند مرد ساکن در شهرهای شیراز و یاسوج بود.

مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال 1394 انجام شد. برای گردآوری داده­ها تعداد 380 نفر از مردان سالمندان در شهر شیراز و یاسوج به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و با پرسشنامه استاندارد در هفت بعد اطلاعات جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت.

یافته ها: میانگین چهار بعد(سلامت جسمانی، کارکرد اجتماعی، اضطراب و افسردگی) سلامت سالمندان مورد پژوهش 15/03±  77/07 بود. آماره ضریب تعیین ²R نیز نشان می دهد که 258 /0درصد تغییرات متغیر وابسته یعنی)خودارزیابی سلامت( توسط سه متغیر مستقل که در معادله باقی مانده اند و شامل عزت نفس، رفتارهای سلامت و سابقه بیماری هستند تبیین می شود. متغیر های مانند سن(0/009)، تحصیلات(0/012)، سابقه بیماری(0/004) و هویت طبقاتی(0/000) با خودارزیابی سلامت سالمندان رابطه معنی داری داشتند.

نتیجه­گیری: دانستن وضع موجود یک جامعه از لحاظ سلامت به افرادی که قصد برنامه ­ریزی برای آینده آن جامعه را دارند در برآورد­های معقولانه کمک خواهند کرد. یکی از هدفهای مهم نظام سلامت در هر کشور تأمین، حفظ سلامت و تمام افراد جامعه است. برای تحقق این امر باید به همه­ی جنبه های سلامت، جسمی، روانی و اجتماعی انسان ها در کلیه مراحل زندگی توجه شود. سلامت فقط یک امر زیست شناختی نیست و عوامل اجتماعی نیز در تعیین سطح سلامت افراد دخیل می باشد.