فصلنامه

مقدمه و هدف : پایش وضعیت سلامت سالمندان به منظور شناسایی سالمندان در معرض خطر و پیشگیری از سوق یافتن آنها به سمت بیماری های مزمن و ناتوان کننده از اهمیت ویژه ای برخوردار است و به یکی از اولویت ها و البته چالش های مهم نظام های ارائه دهنده خدمات سلامتی تبدیل شده است؛ لذا این مطالعه نیز با هدف بررسی و مقایسه تعیین کننده های وضعیت سلامت در سالمندان مراجعه کننده به مراکز سلامت شهر اصفهان انجام شد.

مواد و روش ها: در این پژوهش که تحلیلی از نوع همبستگی است،240 نفر از سالمندان 65 سال به بالا که برای دریافت خدمات سلامت به مراکز 11 گانه سلامت شهر اصفهان مراجعه می کردند، به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای وارد مطالعه شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و مشخصات فردی، عزت نفس روزنبرگ و سلامت عمومی گلدبرگ جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه، تحلیل واریانس و آزمون تی با استفاده از نرم افزار     SPSS انجام گرفت. تمام ملاحظات اخلاقی در مطالعه رعایت گردید.

یافته ها:109 نفر از240 نفر مشارکت کننده، مرد(%4/ 45) و131نفر از آنها زن(%6 /54) با میانگین و انحراف معیار سن 4±68/4 سال بودند. نتایج تحلیل واریانس یکطرفه در تعیین ارتباط بین متغیرهای وضعیت تاهل، شغل و وضعیت درآمد با وضعیت سلامت سالمندان نشان داد که میانگین امتیاز وضعیت سلامت سالمندان در سطوح متغیرهای مذکور تفاوت معنادار دارد. همچنین یافته های مطالعه نشان دادند که مدل پیش بینی وضعیت سلامت سالمندان بر اساس متغیرهای پیش بین معنادار بود(0/001> F_239,6 = 9/6 P) و در مجموع متغیرهای وارد شده در مدل 8/19 درصد از واریانس وضعیت سلامت سالمندان را پیش بینی کردند. از بین متغیرهای پیش بین، دو متغیر عزت نفس( β=0/151 , t= 2/5 , p= 0/013 ) و سابقه بستری در بیمارستان(001/0> β= - 0/4, t= 6/7 , p) به طور معناداری وضعیت سلامت سالمندان را پیش بینی کردند.

نتیجه گیری: با ارتقای سلامت روان و به ویژه عزت نفس سالمندان و نیز به حداقل رساندن موارد بستری سالمندان ممکن است بتوان در راستای ارتقای وضعیت سلامت ایشان گام برداشت. مطالعات آتی جهت بررسی بیشتر جایگاه تعیین کننده های وضعیت سلامتی سالمندان در جوامع مختلف پیشنهاد می گردد.