فصلنامه

مقدمه و هدف: کیفیت خواب یک شاخص مهم سلامتی در سالمندی است. ارزیابی کیفیت خواب سالمندان و عوامل موثر بر آن به اتخاذ تدابیری جهت بهبود آن کمک می کند. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت خواب سالمندان و عوامل فردی مرتبط با آن انجام شد.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر، از نوع توصیفی هم بستگی بود که در شهر اصفهان در سال 1392 انجام شد. جامعه آماری شامل سالمندان مقیم سراهای سالمندی شهر اصفهان بودند که 91 نفر از انها به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی و پرسشنامه استاندارد کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) جمع آوری شد و با آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی تحلیل شد.

یافته ها: میانگین سنی سالمندان 9/4±77/3 سال و میانگین نمره کیفیت خواب آنها 5/89±17/01 بود. 90/1 درصد آنها دارای کیفیت خواب ضعیف بودند. کیفیت خواب سالمندان با متغیر های سن، میزان پیاده روی وفعالیت فیزیکی روزانه، فعالیت های خودمراقبتی، ملاقات با خویشاوندان و نوع اتاق سالمند رابطه معناداری داشت( p<0/05) اما با متغیر های جنسیت، تاهل، بیماری فعلی و مصرف دخانیات ارتباط معناداری نداشت (p>0/05).

نتیجه گیری: با توجه به کیفیت پایین خواب در اکثر سالمندان مورد بررسی ، تدابیری همانند پیاده روی و فعالیت فیزیکی منظم و فعالیتهای خودمراقبتی و اختصاص اتاق مناسب به منظور ارتقا کیفیت خواب در سراهای سالمندی توصیه می گردد.