فصلنامه

مقدمه و هدف: در طی دو قرن گذشته، شمار بیماران سالمند مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی، در بیشتر کشورها افزایش یافته است و سن 40% از بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه را سالمندان تشکیل می دهد. به همین دلیل پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای کیفیت زندگی سالمندان تحت درمان با همودیالیز و سالمندان سالم شهر ایلام انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 40 نفر سالمند تحت درمان با همودیالیز که سابقه حداقل 6 ماه همودیالیز داشتند و 40 نفر سالمند سالم ساکن در شهر ایلام که فاقد هرگونه بیماری مزمن بودند با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط  نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و  با استفاده از آزمونهای آماری t-test (برای متغیرهای دو گروهی) و  ANOVA (برای متغیرهای بیشتر از دو گروه) انجام شد. برای تحلیل همه متغیرها مقدار 0/05 P< معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره کیفیت زندگی سالمندان در گروه مورد 28/50±5/16 و در گروه شاهد 65/17±11/83 می باشد که از نظر آماری اختلاف معنی داری بین میانگین نمره گروه مورد و شاهد در تمامی ابعاد پرسشنامه وجود داشت (0.001 P=)در گروه مورد بین جنسیت و درآمد با کیفیت زندگی و در گروه شاهد بین جنسیت با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد(P<0/05).  اما بین سایر متغیرهای دموگرافیکی و کیفیت زندگی در هر دو گروه ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد(P>0/05).

نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن کیفیت زندگی سالمندان تحت درمان با همودیالیز پیشنهاد می شود که با به کارگیری مدل های مراقبتی پرستاری در ارائه مراقبت های بالینی و همچنین استفاده از تکنیک هایی مانند رایحه درمانی و ریلکسیشن برای این بیماران، زمینه لازم برای افزایش کیفیت زندگی آنها فراهم شود.