فصلنامه

مقدمه و هدف: ارزیابی کیفیت زندگی کمک می کند تا مشکلات بیماران به طور بنیادی مورد توجه قرار گرفته و روش های درمانی مورد تجدید نظر قرار گیرند. پژوهش حاضر کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی بستری در بیمارستان های حضرت ولیعصر (عج) و دکتر بهشتی شهر زنجان را مورد بررسی قرار داده است.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی ۷۴ بیمار در دو مرکز همودیالیز شهرستان زنجان انجام شد. نمونه گیری به روش سرشماری طی سه ماه صورت گرفت. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران کلیوی (KDQOL) ، که از دو قسمت سوالات مربوط به فرم کوتاه کیفیت زندگی (sf۳۶) و سوالات مربوط به عوامل مرتبط با بیماری کلیوی تشکیل شده است.

یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ۸/۱ درصد کیفیت زندگی خوب، ۷۰/۲ درصد کیفیت زندگی  متوسط و ۲۱/۲۱۷ درصد کیفیت زندگی ضعیف داشتند. میانگین نمره کیفیت زندگی نمونه های مورد پژوهش ۴۴/۴ بود. بیشترین میانگین نمره کیفیت زندگی نمونه های پژوهش در ابعاد نه گانه مربوط به درد با نمره ۵۷/۶ درصد و کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی مربوط به مشکلات سلامت جسمانی با نمره ۱۸/۵ بود.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه می تواند اطلاعات با ارزشی در اختیار مسئولین و متخصصین گروه علوم پزشکی قرار دهد، تا در جهت افزایش کیفیت زندگی این بیماران از طریق تقویت و حمایت در ابعادی که مشکل وجود دارد برنامه ریزی های مناسبی انجام دهند.

مقدمه و هدف: پیرشدن جمعیت و سالمندی موجب مطرح شدن مسائل مربوط به این دوره از زندگی می گردد. عوارض روانشناختی متعددی سالمندان را درگیر می کند و سلامت روانی آنان را تحت تاثیر قرار دهد، اما هوش معنوی به عنوان زیربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمینه های گوناگون زندگی انسان به ویژه تأمین و ارتقای سلامت روانی و کیفیت زندگی ایفاء می کند. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش هوش معنوی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی سالمندان بود.

 مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه سالمندان ساکن در خانه های سالمندان شهرستان بندرعباس بود(N=۱۲۴)، در یک طرح نیمه تجربی، ۵۰ شرکت کننده به صورت در دسترس از سالمندان ساکن در آسایشگاه لقمان حکیم شهرستان بندرعباس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند.  ارزیابی روانی از طریق پرسشنامه های کیفیت زندگی SF-۱۲ و بهزیستی روان شناختی (RPWB ) انجام شد، شاخص‌های کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی در سه مقطع زمانی قبل از جلسات مداخله، بعد از آخرین جلسه مداخله(۱۵جلسه در دو ماه) و پیگیری دو ماه بعد از آن گردآوری شده و به کمک آماره‌های توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری طرح اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD آنالیز شدند.

یافته‌ها: یافته ها نشان داد که شاخص های کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی پس از مداخله آموزش هوش معنوی در پس آزمون و پیگیری به صورت معناداری بهبود یافتند(۰۰۰۱/P<۰)، همچنین دو گروه در وضعیت متغیر های کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی تفاوت معناداری نشان دادند(۰۰۰۱/P<۰).

نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش هوش معنوی بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی سالمندان تاثیر داشته است.

مقدمه و هدف: آگاهی در مورد عواملی بر کیفیت زندگی در سنین سالمندی تأثیر می‌ گذارند، همزمان با مسن شدن جمعیت به عنوان یک واقعیت اجتماعی از اهمیت والایی برخوردار می‌ باشد، چرا که آگاهی بیشتر نسبت به فاکتورهایی که روی کیفیت زندگی افراد سالمند تأثیر می‌ گذارد، می‌ تواند کمک بزرگی در ارتقاء کیفیت زندگی این قشر محسوب گردد. هدف از انجام این پژوهش تعیین عوامل موثر بر کیفیت زندگی سالمندان ساکن سرای سالمندان می­باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان شهرستانهای خرمشهر و اهواز (۷۳ سالمند زن) به روش سرشماری انتخاب و در مطالعه شرکت نمودند. ابزار گرد آوری داده‌ها در این پژوهش مشتمل بر دو پرسشنامه ویژگی‌های دموگرافیک و پرسشنامه SF-۳۶  بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS,۱۳  تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه ۷۵/۵۲ (S.D=۱۱/۳۹) و دامنه سنی آنها از ۶۰ تا ۱۰۲ سال بود. بین کیفیت زندگی سالمندان و سطح تحصیلات (P<۰/۰۵)، سن(P=۰/۰۳)، وجود بیماری مزمن(P<۰/۰۰۱) و محل سکونت (P=۰/۰۴) رابطه آماری معنی‌دار بود. بین کیفیت زندگی و  وضعیت تاهل(P=۰/۶۲)، مدت اقامت (P=۰/۴) و میزان درآمد (P=۰/۳)  اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی ساکنین سرای سالمندان به طور کلی نسبت به سالمندان جامعه از وضعیت نامطلوبتری برخوردار است. بنابراین، پیشنهاد می­شود با مشابه نمودن محیط خانه‌های سالمندی به محیط خانواده افراد تا حد امکان و نیز ترغیب خانواده‌ها و دوستان فرد سالمند به سرکشی منظم به فرد، کیفیت زندگی در خانه سالمندان را ارتقا دهند.    

مقدمه و هدف: کیفیت زندگی به عنوان هدف نهایی مراقبت از سالمندان در سراهای سالمندی تلقی می شود. با این وجود عقیده بر آنست که ماهیت زندگی در سراهای سالمندی، ساکنین آنرا مستعد داشتن کیفیت زندگی ناامید کننده ای می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی سالمندان مقیم سرای سالمندی شهرستان شاهرود در زمستان سال ۱۳۹۳ انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است که در آن ۵۳ نفر از سالمندان مقیم سرای سالمندی شهرستان شاهرود با روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی ۳۶ سوالی (SF-۳۶) استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS ۱۸ و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و کروسکال والیس انجام گرفت.

یافته ها: میانگین و  انحراف معیار  نمره کیفیت زندگی ۳۲/۱۰ ± ۴۹/۵۲ و نشان دهنده سطح ضعیفی از کیفیت زندگی بود. بیشترین و کمترین میانگین و انحراف معیار نمره کسب شده به ترتیب به حیطه های «عملکرد اجتماعی» (۴۵/۲۳ ± ۶۹/۸۰) و «ایفای نقش عاطفی» (۲۳/۱۸ ± ۳۲/۲۹) اختصاص داشت. همچنین نتایج نشان داد بین میانگین نمرات کیفیت زندگی و متغییرهای سن، جنس، سطح تحصیلات و مدت اقامت در سرای سالمندی تفاوت معنی داری وجود دارد (P˂۰/۰۵).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که کیفیت زندگی در حیطه های ایفای نقش عاطفی، عملکرد فیزیکی و در کل سلامت عمومی پایین بوده است. لذا انتظار می رود برنامه های اجرایی مناسبی جهت حمایت از سالمندان مذکور انجام پذیرد.

مقدمه و هدف: با توجه به افزایش امید به زندگی، شمار سالمندان در حال افزایش است. بنابراین  لزوم توجه به کیفیت زندگی آنها بیش از پیش اهمیت می یابد. از این رو ارتقای کیفیت زندگی سالمندان در مرحله اول نیازمند اطلاعات جامع در این زمینه می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی کیفیت زندگی در سالمندان مقیم سرای سالمندان کهریزک می باشد.

مواد و روش ها: این مطالعه بصورت مقطعی و از نوع همبستگی بود که بر روی ۱۴۱ سالمند آسایشگاه کهریزک-که به صورت سرشماری انتخاب شدند-انجام شد. کیفیت زندگی با پرسشنامه SF۳۶ مورد سنجش قرار گرفت. این پرسشنامه ابعاد مختلف کیفیت زندگی را سنجش می کند. حداکثر امتیاز کسب شده  ۱۰۰ و حداقل امتیاز صفر می باشد که نمرات بالاتر دلالت بر کیفیت زندگی بهتر دارند.

یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین سنی شرکت کنندگان ۸/۶۴±۷۲/۷۲ سال و حدود ۵۲% آنها مرد بود. میانگین نمره کیفیت زندگی سالمندان ۱۱/۳±۵۰/۳۶ بوده و نمره کیفیت زندگی مردان بطور معنی داری بیش از زنان بود (۰/۰۰۰=P). بعلاوه کیفیت زندگی سالمندان با وضعیت تاهل و سطح تحصیلات ارتباط نشان داد؛ به طوری که افراد بیوه و بیسواد نمره کمتری نسبت به دیگران کسب کردند.

نتیجه گیری: با توجه به اینکه نمره کیفیت زندگی سالمندان در حد متوسط و نمره کیفیت زندگی زنان کمتر از مردان بود، می بایست عوامل موثر بر کیفیت زندگی سالمندان مدنظر قرار گیرد و در این بین توجه بیشتری به کیفیت زندگی زنان سالمند مبذول داشت.

مقدمه و هدف: در طی دو قرن گذشته، شمار بیماران سالمند مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی، در بیشتر کشورها افزایش یافته است و سن ۴۰% از بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه را سالمندان تشکیل می دهد. به همین دلیل پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای کیفیت زندگی سالمندان تحت درمان با همودیالیز و سالمندان سالم شهر ایلام انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، ۴۰ نفر سالمند تحت درمان با همودیالیز که سابقه حداقل ۶ ماه همودیالیز داشتند و ۴۰ نفر سالمند سالم ساکن در شهر ایلام که فاقد هرگونه بیماری مزمن بودند با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی SF-۳۶ مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط  نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۰ و  با استفاده از آزمونهای آماری t-test (برای متغیرهای دو گروهی) و  ANOVA (برای متغیرهای بیشتر از دو گروه) انجام شد. برای تحلیل همه متغیرها مقدار ۰/۰۵ P< معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره کیفیت زندگی سالمندان در گروه مورد ۲۸/۵۰±۵/۱۶ و در گروه شاهد ۶۵/۱۷±۱۱/۸۳ می باشد که از نظر آماری اختلاف معنی داری بین میانگین نمره گروه مورد و شاهد در تمامی ابعاد پرسشنامه وجود داشت (۰,۰۰۱ P=)در گروه مورد بین جنسیت و درآمد با کیفیت زندگی و در گروه شاهد بین جنسیت با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد(P<۰/۰۵).  اما بین سایر متغیرهای دموگرافیکی و کیفیت زندگی در هر دو گروه ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد(P>۰/۰۵).

نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن کیفیت زندگی سالمندان تحت درمان با همودیالیز پیشنهاد می شود که با به کارگیری مدل های مراقبتی پرستاری در ارائه مراقبت های بالینی و همچنین استفاده از تکنیک هایی مانند رایحه درمانی و ریلکسیشن برای این بیماران، زمینه لازم برای افزایش کیفیت زندگی آنها فراهم شود.

مقدمه و هدف:یائسگی دوره ای از تغییرات فیزیکی، روانی و جامعه شناختی عمیق است که کیفیت زندگی زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ۱۰ هفته تمرینات ترکیبی بر کیفیت زندگی زنان یائسه غیر ورزشکار بود.

مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی ۲۴ زن یائسه غیر فعال( ۶۵-۵۰ سال )، به روش تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند و گروه مداخله به مدت ۱۰ هفته در تمرینات ورزشی شامل تمرینات هوازی (۲جلسه در هفته) و تمرینات مقاومتی (۲جلسه در هفته) شرکت کردند. افراد گروه کنترل در هیچگونه فعالیت بدنی شرکت نداشتند. کیفیت زندگی تمام آزمودنی ها توسط پرسشنامه سلامت روانی و جسمانی ( SF-۳۶ ) قبل و بعد از ۱۰ هفته اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار۱۸ SPSS و از طریق آزمونهای تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: نتایج این مطالعه تفاوت معنی داری را در میانگین نمره کیفیت زندگی گروه آزمون و کنترل قبل و بعد از مداخله نشان نداد(p>۰/۰۵)، هرچند برخی خرده مقیاس های ابعادکیفیت زندگی همچون فعالیت فیزیکی و عملکرد فیزیکی درگروه های آزمون وکنترل بعدازمداخله تفاوت معنی داری نسبت به قبل از آن داشت(p<۰/۰۵).

نتیجه‌گیری: به نظر می رسد، تمرینات ترکیبی کوتاه مدت ( ۱۰ هفته ) روی برخی از خرده مقیاسهای کیفیت زندگی مانند فعالیت فیزیکی و عملکرد فیزیکی اثر گذار است .

مقدمه و هدف: کیفیت زندگی تحت تاثیر عوامل روانشناختی زیادی است که از مهمترین آنها می توان به سرمایه اجتماعی، حمایت اجتماعی و سخت رویی روانشناختی اشاره کرد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی نقش سرمایه اجتماعی، حمایت اجتماعی و سخت رویی روانشناختی در پیش بینی کیفیت زندگی زنان سالمند انجام شد.

مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه زنان سالمند شهر قرچک در سال ۱۳۹۴ بودند که از میان آنان ۲۵۰ سالمند با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های سرمایه اجتماعی (پاژاک، ۲۰۰۶)، حمایت اجتماعی (زیمت و همکاران، ۱۹۹۸)، سخت رویی روانشناختی (کوباسا، ۱۹۷۹) و کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، ۲۰۰۴) بود که توسط نمونه های پژوهش تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۹ و روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت زندگی زنان سالمند ۰۹/۱±۸۶/۲ بود که نشان دهنده سطح متوسطی از کیفیت زندگی می باشد. یافته ها نشان داد که سرمایه اجتماعی (۴۶/۰r=)، حمایت اجتماعی (۵۲/۰r=) و سخت رویی روانشناختی (۳۹/۰r=) با کیفیت زندگی زنان سالمند رابطه مثبت و معنادار داشتند (۰۱/۰>P). در یک مدل پیش بین سرمایه اجتماعی، حمایت اجتماعی و سخت رویی روانشناختی توانستند ۴/۵۰ درصد از تغییرات کیفیت زندگی زنان سالمند را پیش بینی کنند (۵۰۴/۰=R^۲).

نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش متغیرهای سرمایه اجتماعی، حمایت اجتماعی و سخت رویی روانشناختی توانایی پیش بینی کیفیت زندگی زنان سالمند را داشتند. بنابراین با توجه به نقش متغیرهای مذکور در پیش بینی کیفیت زندگی پیشنهاد می شود که برنامه های اجرایی مناسبی جهت بهبود کیفیت زندگی زنان سالمند طراحی و اجرا شود.

مقدمه و هدف: سبک زندگی افراد با بالا رفتن سن پایین آمده و سالمندانی که در کنار فرزندان و نوه‌های خود زندگی می‌کنند کیفیت ‌زندگی بالاتری نسبت به سایر سالمندان داشتند لیکن زندگی شهری به صورتی است که سالمندان زمان بیشتری تنها می‌مانند لذا هدف این پژوهش مقایسه میزان تحریف شناختی و کیفیت زندگی در زنان سالمند دارای همسر، بدون همسر و متارکه بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر پژوهشی علی‌مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی زنان سالمند ۶۰ سال و بالاتر شهر همدان تشکیل دادند که تعداد  ۱۲۰ نفر (از هر گروه ۴۰ نفر) از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های تحریفات شناختی الیس و پرسشنامه کیفیت زندگی واروشربون پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی شفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده  شده است.

یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین تحریفات شناختی و کیفیت زندگی سه گروه مورد بررسی تفاوت وجود دارد. میزان تحریفات شناختی نتیجه گیری شتاب زده، استدلال احساسی، برچسب زنی و شخصی سازی در زنان بدون همسر و زنانی که متارکه کرده بودند بیشتر از تحریفات شناختی در زنان دارای همسر بود.

نتیجه‌گیری: همه تحریفات شناختی ده‌گانه با کیفیت زندگی افراد زنان بدون همسر و زنانی که متارکه کرده بودند رابطه منفی داشته است و تحریفات شناختی تعمیم مبالغه آمیز، تفکر همه یا هیچ، استدلال احساسی، برچسب زنی و شخصی سازی، توانایی پیش بینی کیفیت زندگی افراد را دارند.

مقدمه و هدف: در فرآیند تحول، بازنشستگی مرحله ­ای است که آغازگر بروز تغییرات بالقوه مهم در زندگی است و کیفیت زندگی بازنشستگان را تحت تاثیر قرار می­دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش­بین منبع کنترل، معنای زندگی و روابط زناشویی در کیفیت زندگی بازنشستگان شهرستان نهاوند انجام شد.

مواد و روش­ ها: روش پژوهش حاضر پیمایشی و از نوع همبستگی می­باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بازنشستگان شهرستان نهاوند است که براساس پیشینه پژوهش­های قبلی تعداد ۲۰۰ نفر از آنها از طریق نمونه­ گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس منبع کنترل راتر، پرسشنامه معنا در زندگی (MLQ)، پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. نتایج از طریق روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ­ها: نتایج مطالعه نشان داد بین منبع کنترل با کیفیت زندگی رابطه ­ی مثبت ضعیف، جست و جوی معنا با کیفیت زندگی رابطه مثبت متوسط، حضور معنا در زندگی با کیفیت زندگی همبستگی نسبتا قوی مثبت و بین وضعیت زناشویی با کیفیت زندگی همبستگی نسبتا قوی منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتیجه تحلیل رگرسیون نشان داد که حضور معنا با ضریب بتای مثبت به صورت مثبت کیفیت زندگی را پیش­بینی می­کند  و وضعیت زناشویی که نمرات بالاتر در آن به معنی آشفتگی و اختلال بیشتر در رابطه ­ی زناشویی است با ضریب بتای منفی به صورت منفی کیفیت زندگی را پیش­بینی می ­نماید و بقیه متغیرها به دلیل پایین بودن بتا از معادله حذف شدند.

نتیجه ­گیری: براساس یافته ­های پژوهش می ­توان گفت، با داشتن منبع کنترل درونی، احساس هدفمندی در زندگی و رضایت زناشویی بالاتر، افراد بهتر می ­توانند با تجربه بازنشستگی کنار بیایند و حتی می­ توانند بازنشستگی موفقی را تجربه نمایند و به تبع کیفیت زندگی بالاتری را تجربه خواهند نمود.

  مقدمه و هدف: در نظر داشتن نیازهای خاص، توجه به رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و کیفیت زندگی در سالمندان امور بسیار مهمی هستند که عمدتاً مورد غفلت قرار می­گیرد. هدف از تحقیق حاضر بررسی کیفیت زندگی زنان سالمند خانه های سالمندی شیراز و ارتباط آن با فعالیت جسمانی است.

مواد و روش­ ها: این مطالعه از نوع همبستگی بود که تعداد ۱۸۶ زن سالمند بالای ۶۵ سال خانه های سالمندی شیراز به طور داوطلبانه انتخاب و وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده­ها از پرسش نامه استاندارد بین المللی فعالیت جسمانی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF۳۶ استفاد شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار ۱۸/SPSS و آزمون همبستگی اسپیرمن، کورسکال والیس و من ویتنی در سطح (۰۵/ ۰ p ≤) بهره گرفته شد (۰۵/۰ =α).

یافته ­ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین فعالیت جسمانی و کیفیت زندگی زنان سالمندان ارتباط معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰p=، ۴/۰r=). همچنین کیفیت زندگی زنان سالمند کم تحرک نسبت به زنان سالمند با تحرک کافی به طور معنی داری پایین تر بود (۰۰۱/۰p=).

نتیجه ­گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت که مشارکت در فعالیت جسمانی با بهبود کیفیت زندگی ارتباط مثبت و معنی­داری دارد، بنابراین به مسئولین توصیه می شود از فعالیت های جسمانی به عنوان ابزاری جهت بهبود کیفیت زندگی سالمندان مقیم خانه های سالمندی استفاده کنند.

چکیده

مقدمه و هدف: با در نظر گرفتن روند شتابان رشد جمعیت سالمندی و این که سالمندان به دلیل کهولت و کاهش توانایی هایشان دچار کاهش کیفیت زندگی و شادکامی می شوند؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی و شادکامی سالمندان صورت گرفت.

مواد و روش ها: این پژوهش کاربردی و شیوه اجرا از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون ، پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان شهر کرمانشاه در نیمه دوم سال ۱۳۹۵ تشکیل می دهند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۱۵ نفر در دو گروه ۱۵ نفری کنترل و آزمایش قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و پرسشنامه کیفیت زندگی فرم کوتاه استفاده شد. برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد و داده ها با استفاده از نرم افزر آماری SPSS ۲۳  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.  

یافته ها: یافته های حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که اثربخشی ذهن آگاهی بر متغیر کیفیت زندگی به میزان ۷۳ /۰ در سطح  بوده است و این میزان برای متغیر شادکامی به میزان ۵۸/۰ در سطح  می باشد.

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی بر کیفیت زندگی و شادکامی سالمندان تأثیر مثبت و معناداری دارد.