مهدی بوستانی، رعنا امیری،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۲-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: سالمندی مجموعهای از تغییرات پیشرونده با کاهش تدریجی عملکرد فیزیولوژیک و ظرفیت هموستاز است که باعث افزایش احتمال بیماری و مرگ و میر می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی بر شاخص های آنتی اکسیدانی مردان مسن غیرفعال بود.
مواد و روش ها: در پژوهش نیمهتجربی حاضر ۲۰ مرد مسن غیرفعال به صورت نمونهگیری دردسترس انتخاب و به شیوه نمونهگیری تصادفی به دو گروه تجربی(۱۰نفر) و کنترل(۱۰نفر) تقسیم شدند. جهت بررسی تاثیر سالمندی بر شاخصهای آنتیاکسیدانی، ۱۰ مرد جوان غیرفعال به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. پروتکل تمرینی شامل ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت ۵۰ درصد ضربان قلب ذخیره(وهله فعالیت) و ۳۰ درصد ضربان قلب ذخیره (وهله استراحت) با ۱۰ تناوب در چهار هفته اول و ۱۵ تناوب در چهار هفته دوم با نسبت زمانی یک به یک بود. ۴۸ ساعت قبل و بعد از اولین و آخرین جلسه تمرینی از آزمودنیها نمونه خونی گرفته شد و در دو مرحله شاخص های آنتی اکسیدانی کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) مورد اندازه گیری قرار گرفت. جهت مقایسه درون گروهی از آزمون t وابسته و مقایسه گروه ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) به همراه آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری ۰,۰۵ استفاده شد.
یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که آنزیم های آنتی اکسیدانی CAT، SOD و GPX در گروه های سالمند نسبت به گروه جوان به طور معنی داری کاهش یافتند (P<۰,۰۵). همچنین بر اثر هشت هفته تمرین تناوبی سطوح هر سه این آنزیم ها افزایش معنی داری پیدا کرد(P<۰,۰۵).
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر میرسد که تمرین تناوبی میتواند باعث افزایش دفاع آنتیاکسیدانی مردان سالمند باشد و همچنین مداخله مناسبی جهت مقابله با عوارض فشار اکسایشی ناشی از پیری و بهبود کیفیت زندگی سالمندان گردد.
واژگان کلیدی: تمرین تناوبی، کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، سالمندی.
