مقدمه و هدف: در دوران سالمندی فعالیت های جسمانی کاهش می یابد و کاهش آن یک عامل خطر در بروز بسیاری از بیماری های مرتبط با شیوه زندگی ناسالم می باشد. از این رو لازم است که فعالیت بدنی یک بخش مهم در برنامه های مرتبط با سلامت سالمندان است.
مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان فعالیت بدنی و عوامل موثر بر آن درسالمندان شهر قزوین صورت گرفت.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود. تعداد ۱۹۶ نفر از سالمندان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از خانه های سالمندان شهر قزوین وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش در این مطالعه پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه اندازه گیری سریع فعالیت بدنی (RAPA) بود. اطلاعا ت جمع آوری شده حاصل از پرسشنامه ها، با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار Spss,۲۴ تجزیه و تحلیل انجام گرفت.
یافته ها: میانگین سنی سالمندان در این مطالعه ۸±۷۲ سال بود. ۲۵/۵ % سالمندان زندگی بدون فعالیت داشتند و در این میان تنها۱۰/۲ % از سالمندان فعالیت مناسب داشتند. در این مطالعه میان سطح تحصیلات (۰۵/۰ >p)، عادت قبلی به فعالیت بدنی (۰۵/۰ >p)، وضعیت فعلی اشتغال (۰۵/۰ >p) انگیزه (۰۵/۰ >p) با فعالیت بدنی از نظر آماری ارتباط معناداری وجود داشت.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به پایین بودن سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، انگیزه و عادت به فعالیت بدنی بر سطح فعالیت بدنی سالمندان، مشاهده شده است که سطح فعالیت بدنی سالمندان در جمعیت شهری قزوین پایین و نامناسب است. بنابراین لازم است با در نظر گرفتن عوامل موثر بر فعالیت بدنی سالمندان درجهت ارتقای آن برنامه ریزی های لازم را انجام داد.
