مقدمه و هدف: با افزایش سن و رسیدن به پیری تغییرات بسیاری در انجام تکالیف حرکتی به وجود می‌آید که به کاهش آن‌ها منجر می‌شود. اختلال در قدرت و دامنه حرکتی سالمندان، باعث ناتوانی فرد در انجام کارها و فعالیت‌های روزمره می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر برنامۀ تمرینی ترکیبی بر قدرت و دامنه حرکتی سالمندان مرد است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بوده و شرکت‌کنندگان آن شامل مردان سالمند سالم (سن ۶۵/۴±۶۴/۶۵) در شهرستان رشت بودند. مطالعه بر روی ۲۲ نفر از مردان که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند و به روش نمونه‌گیری در دسترس برای پژوهش انتخاب شدند، انجام گردید. حداکثر نیروی ایزومتریک گروه عضلانی در اندام تحتانی با استفاده از دستگاه دینامومتر دستی و دامنه حرکتی مفاصل به‌وسیله گونیامتر اندازهگیری شد. آزمونها قبل و بعد از برنامه تمرینی اندازهگیری شدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و به‌وسیله نرمافزار ۱۶spss (در سطح معناداری ۰۰۵/۰P≤) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که تمرینات ترکیبی استفاده‌شده به مدت ۸ هفته در مقایسه با گروه کنترل، بر قدرت دورسی فلکسور (۰۰۱/۰=P)، قدرت پلانتار فلکسور (۰۰۲/۰=P)، قدرت فلکسور ران (۰۰۱/۰=P)، قدرت اکستنسور ران (۰۱۳/۰=P)، قدرت اداکتور ران (۰۰۲/۰=P)، قدرت آبداکتور ران (۰۰۱/۰=P)، قدرت همسترینگ (۰۲۹/۰=P)، مردان سالمند تأثیر معنی‌داری داشته اما بر قدرت کوادریسپس اثر معنی‌دار نداشت (۳۵۷/۰=P). همچنین بر دامنه حرکتی دورسی فلکشن (۰۰۲/۰=P)، پلانتارفلکشن (۰۱۹/۰=P)، آبداکشن ران (۰۰۱/۰=P)، آداکشن ران (۰۰۱/۰=P) و اکستنشن ران (۰۱۲/۰=P) در مردان سالمند تأثیر معنی‌داری داشته اما بر دامنه حرکتی فلکشن ران (۰۸۶/۰=P) و فلکشن زانو (۳۳۶/۰=P) اثر معناداری ندارد.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرینات ترکیبی (قدرتی و کششی) استفاده‌شده می‌تواند بر برخی عوامل دامنه حرکتی و قدرت عضلانی سالمندان تأثیر مثبت بگذارد. برای مشخص شدن این اثر نیاز به مطالعات بیشتر می‌باشد.
