مقدمه و هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین فعالیت های بدنی، عمل به باورهای دینی و شادکامی در زنان سالمند می باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی(همبستگی) است. جامعه ی آماری پژوهش، زنان بالای ۵۵ سال ساکن در شهر رشت هستند که تعداد ۹۷ نفر(۴۶ نفر واجد فعالیت بدنی و ۵۱ نفر فاقد فعالیت بدنی) به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از مشارکت کنندگان تحقیق خواسته شد تا آزمون شادکامی آکسفورد و مقیاس عمل به باورهای دینی(معبد) را تکمیل کنند. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه ها استخراج شده، با کمک نرم افزار spss نسخه ۱۸ و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند گانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد مشارکت کنندگان در تحقیق به لحاظ میزان انجام فعالیت های بدنی با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند(p<۰/۰۰۱)، اما تفاوت های موجود در عمل به باورهای دینی و شادکامی بین این افراد معنی دار نشد. از سویی بین فعالیت های بدنی و شادکامی و نیز بین عمل به باورهای دینی و شادکامی مشارکت کنندگان در تحقیق رابطه مثبت معنی دار وجود دارد(P<۰/۰۵). اما رابطه بین فعالیت های بدنی و عمل به باورهای دینی آزمودنی های مشارکت کننده در تحقیق، معنی دار نشد. همچنین عمل به باورهای دینی توانسته شادکامی را در مشارکت کنندگان تحقیق پیش بینی کند.
نتیجه گیری: عوامل مختلفی بر وضعیت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان تأثیر می گذارد که در پژوهش حاضر به سه عامل فعالیت های بدنی، عمل به باورهای دینی و شادکامی پرداخته شده است. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود به گونه ای برنامه ریزی شود تا سالمندان عزیز جامعه بتوانند هرچه بیشتر از فواید و آثار این متغیرها برخوردار شوند.
