مقدمه و هدف: جمعیت سالمندان در جهان رو به افزایش است و با بالارفتن سن، خطر افتادن افزایش پیدا میکند. اختلالات بینایی از جمله عوامل خطرساز درونی افتادن است که در این بین، تضعیف ادراک عمق به عنوان یکی از انواع اختلالات بینایی، بیشترین ارتباط را با میزان افتادن در آنها دارد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مشارکت ورزشی بر ادراک عمق سالمندان انجام گرفت.
مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ۳۴ شرکت کننده شامل ۱۸سالمند فعال شرکت کننده در فعالیتهای ورزشی و ۱۶ سالمند غیرفعال به روش نمونه گیری در دسترس از شهر تبریز انتخاب شدند. میانگین سن نمونه آماری (۴/۰۹±۶۰/۸۸) سال می باشد. آزمودنی ها در هشت نوبت در رنگهای گرم (قرمز و نارنجی) و رنگهای سرد (آبی و سبز) به کمک دستگاه ادراک عمق، با روایی همزمان ۰/۸۳۳ و پایایی ۰/۸۷۹، مورد ارزیابی قرار گرفتند. میانگین این هشت نوبت به عنوان نمره ادراک عمق افراد مورد استفاده قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل تحلیل شد.
یافته ها: بین میزان خطای ادراک عمق سالمندان فعال و غیرفعال تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۵>P). همچنین سالمندان فعال در رنگ های سرد به طور معناداری عملکرد بهتری داشتند، اما در رنگهای گرم این تفاوت معنادار نبود.
نتیجه گیری: به طور کلی به نظر میرسد نقش پررنگ ورزش در بسیاری از جنبه های زندگی روزمره و تا حدودی بر عملکردهای ادراکی- بینایی قابل تصور است، تا جایی که انجام ورزش با ویژگی ادراک بینایی در افراد رابطۀ مستقیم دارد.
