مقدمه و هدف: افزایش جمعیت سالمندان و مسائل و مشکلات این دوره به ویژه وضعیت سلامت روان آنها توجه و بررسی ویژه ای را می طلبد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه سلامت روان و رضایت از زندگی سالمندان بازنشسته دو دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور و شهید چمران اهواز می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، وضعیت سلامت روان و رضایت از زندگی نمونه ای تصادفی شامل ۲۱۰ سالمند بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه شهید چمران اهواز با استفاده از دو پرسشنامه GHQ-۲۸ و LSI-Z در سال ۱۳۹۲مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰، و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و کای دو مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها: طبق نتایج، میانگین سنی سالمندان برابر (۶۶/۶±۷/۲) و ۸۷/۱ آنها مذکر بودند. ۸۷/۶ درصد متأهل و ۹۹ درصد با خانواده زندگی می کردند. نتایج نشان داد که از نظر سلامت روان ۲۹ درصد مشکوک به اختلال کلی بودند و بالاترین میزان مربوط به اختلال در عملکرد اجتماعی با ۲۴/۸ درصد بود. فقط ۱۵/۲ درصد سالمندان رضایت از زندگی بالا را گزارش کردند. سلامت روان با رضایت از زندگی دارای همبستگی مثبت و معنی دار بود(۰/۰۵>p ). سطح تحصیلات و میزان مستمری و فعالیت ورزشی دارای ارتباط معنی دار و مثبت با سطح سلامت روان بودند.( ۰/۰۵>p ).
نتیجه گیری: با توجه به وجود همبستگی مثبت بین سلامت روان و برخی متغیرها مانند سطح تحصیلات، فعالیت، رضایت از زندگی و میزان مستمری با سلامت روان لازم است در سیاست های حوزه سلامت راهکارها و بسترهای لازم مورد توجه قرار گیرند.
