مقدمه و هدف: خودارزیابی سلامت ابزار اندازگیری وضعیت سلامت افراد است. جمعیت سالمندان روز به روز در حال افزایش است و توجه به وضعیت این گروه سنی برای ارتقاء سلامت آنان و پیشگیری از بیماریها ضروری به نظر می رسد. هدف از این بررسی خود ارزیابی سلامت میان سالمند مرد ساکن در شهرهای شیراز و یاسوج بود.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۴ انجام شد. برای گردآوری دادهها تعداد ۳۸۰ نفر از مردان سالمندان در شهر شیراز و یاسوج به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و با پرسشنامه استاندارد در هفت بعد اطلاعات جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۰ در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت.
یافته ها: میانگین چهار بعد(سلامت جسمانی، کارکرد اجتماعی، اضطراب و افسردگی) سلامت سالمندان مورد پژوهش ۱۵/۰۳± ۷۷/۰۷ بود. آماره ضریب تعیین ۲R نیز نشان می دهد که ۲۵۸ /۰درصد تغییرات متغیر وابسته یعنی)خودارزیابی سلامت( توسط سه متغیر مستقل که در معادله باقی مانده اند و شامل عزت نفس، رفتارهای سلامت و سابقه بیماری هستند تبیین می شود. متغیر های مانند سن(۰/۰۰۹)، تحصیلات(۰/۰۱۲)، سابقه بیماری(۰/۰۰۴) و هویت طبقاتی(۰/۰۰۰) با خودارزیابی سلامت سالمندان رابطه معنی داری داشتند.
نتیجهگیری: دانستن وضع موجود یک جامعه از لحاظ سلامت به افرادی که قصد برنامه ریزی برای آینده آن جامعه را دارند در برآوردهای معقولانه کمک خواهند کرد. یکی از هدفهای مهم نظام سلامت در هر کشور تأمین، حفظ سلامت و تمام افراد جامعه است. برای تحقق این امر باید به همهی جنبه های سلامت، جسمی، روانی و اجتماعی انسان ها در کلیه مراحل زندگی توجه شود. سلامت فقط یک امر زیست شناختی نیست و عوامل اجتماعی نیز در تعیین سطح سلامت افراد دخیل می باشد.
