فصلنامه

مقدمه و هدف: اطلاع از ابتلا به سرطان می‌تواند برای افراد ناخوشایند باشد و جنبه‌های مختلفی از زندگی آن‌ها را مورد تأثیر و کاهش دهد از این جمله می‌توان به حیطه‌های مثل امید و رضایت از زندگی اشاره کرد. به نظر می‌رسد عاملی همچون سلامت معنوی بتواند بر امید و رضایت از زندگی این بیماران تأثیر مثبت گذاشته و باعث افزایش آن شود. این پژوهش باهدف بررسی ارتباط بین مؤلفه‌های سلامت معنوی با امید و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلابه سرطان در شهر کاشان ۱۳۹۲ انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش مقطعی، بر روی ۱۰۰ بیمار مبتلابه سرطان به روش مستمر در فاصله زمانی بین مهرماه تا دی‌ماه سال ۱۳۹۲ انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های مشخصات فردی (سن، جنس، وضعیت تأهل)،‌ سلامت معنوی الیسون-پالوتزین، پرسشنامه امید هرث و رضایت از زندگی (LSI-Z) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه ۱۶/۰ در سطح معنی‌داری ۰/۰۵ تجزیه تحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۱۰/۷۷±۶۲/۵۹ سال بوده و ۵۶٪ آنان مرد بودند. میانگین نمره امید و رضایت از زندگی به ترتیب ۵/۳۲±/۴۰/۲۱ و ۵/۵۸±۱۶/۰۳ بود. بین میانگین نمره امید و رضایت از زندگی در مردان و زنان ازلحاظ آماری اختلاف معناداری دیده شد به‌طوری‌که این میانگین در مردان بیش از زنان بود. میانگین نمره کل سلامت معنوی ۱۲/۱۱±۸۷/۴۸ و میانگین مؤلفه‌های سلامت معنوی مذهبی و وجودی به ترتیب ۶/۲۰±۴۴/۷۰ و ۷/۵۷±۴۲/۷۸ بود. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین متغیر سلامت معنوی با امید و رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. 
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه سلامت معنوی تأثیر بسزایی در تأمین امید و رضایت از زندگی در سالمندان مبتلابه سرطان دارد،‌ لازم است تا اقداماتی در راستای استفاده از این توانایی در دوره درمان، بستری و بهبود بیماران استفاده شود، لذا توصیه می‌شود تا کارکنان تیم درمان با مراقبت‌های معنوی آشنا شوند و از این توانمندی در راستای حل مشکلات این بیماران استفاده کنند.