دوره 1، شماره 3 - ( بهار 1394 )                   جلد 1 شماره 3 صفحات 72-55 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، anna_khodabakhshi@yahoo.com
چکیده:   (12176 مشاهده)
مقدمه و هدف: سالمندی دروان حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. افسردگی و ترس از زندگی می تواند منجر به فقدان معنی جویی در زندگی شود و این قضیه به خصوص برای سالمندان مقیم سرای سالمندی صادق است. ساکنان خانه سالمندان در غیاب روابط گرم با اعضای خانواده مستعد افسردگی و بی معنایی درزندگی هستند. از جمله درمان های روان شناختی که می تواند به درک معنای آنها به زندگی و کاهش افسردگی شان یاری سازد شعر درمانی گروهی است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر شعر درمانی گروهی بر کاهش افسردگی و بهبود معنی جویی در زندگی سالمندان زن می باشد.
مواد و روش ها: مطالعه به صورت نیمه تجربی با استفاده از پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. نمونه پژوهش از طریق نمونه گیری هدفمند از میان سالمندان زن مقیم در مراکز شبانه روزی شهرستان تفرش در سال 1393-1392 انتخاب شد. 30 نفر از سالمندان پس از اجرای غربالگری به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص داده شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون معاینه مختصر وضعیت روانپزشکی(MMSE ) جهت غربال آزمودنی ها و پرسشنامه افسردگی سالمند(GDS)، پرسشنامه مفهوم زندگی(MLQ) بودند که جهت ارزیابی اثرات مداخله استفاده شدند.
یافته ها: نتایج آزمون تی مستقل نشان دهنده ی تفاوت معنی داری بین نمرات افسردگی، جستجوی معنا در زندگی و معنا جویی (p=0/05)بین دو گروه مداخله و کنترل پس از آزمون می باشد. ضمنا نتایج تی زوجی تفاوت معنی داری بین نمرات افسردگی، معنی جویی و معنا در زندگی گروه مداخله در پیش آزمون و پس آزمون نشان می دهد.
نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که به کارگیری درمان های روان شناختی چون برنامه شعر درمانی گروهی می تواند به کاهش افسردگی و ایجاد معنا در زندگی سالمندان زن منجر شود.
متن کامل [PDF 216 kb]   (4614 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1393/9/16 | پذیرش: 1394/2/25 | انتشار: 1394/4/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.