دوره 9، شماره 3 - ( بهار 1402 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 126-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده پرستاری و مایی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران ، arwinmahmoudi48@gmail.com
چکیده: (456 مشاهده)
مقدمه و هدف: پرستاران بزرگ‌ترین قشر نظام بهداشتی-درمانی هستند که با شیوع بیماری COVID-19 حجم کاری آن‌ها به‌شدت افزایش یافت. بررسی سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی آن‌ها موضوعی بسیار مهم است که بایستی مدنظر گرفته شود، زیرا با کیفیت مراقبت‌هایی که ارائه میدهند رابطه مستقیم دارد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که در سال 1400 در بین پرستاران شاغل در بخش COVID-19 بیمارستانهای آموزشی شهر ایلام انجام شد. پس از اخذ مجوز و دریافت کد اخلاق از معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، به ترتیب از پرسشنامه‌های استاندارد WHOQOL و Keyes جهت بررسی کیفیت زندگی و سلامت اجتماعی پرستاران استفاده شد.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره سلامت اجتماعی پرستاران 8/64± 6/8 و میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی پرستاران 5/67± 9/22 بود. بین میانگین نمره سلامت اجتماعی و نمره کلی کیفیت زندگی ارتباط معنیداری وجود داشت (001/0>p) و میزان همبستگی مشاهده‌شده متوسط و مستقیم بود (r=0/5). بین سلامت اجتماعی با متغیرهای مردم‌شناسی پرستاران ارتباط معنیداری مشاهده نشد ولی در ارتباط با ابعاد سلامت اجتماعی، میزان مشارکت اجتماعی متأهلین به‌طور معنیداری (P = 0.003) بیشتر از افراد مجرد بود. همچنین سابقه خدمت بیشتر از سه سال باعث پذیرش اجتماعی بیشتر می‌شود.
نتیجه‌گیری: شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی و سلامت اجتماعی پرستاران سبب ارتقاء کیفی ارائه خدمات پرستاری و ارتقای سلامت جامعه می‌شود، لذا توصیه می‌شود برنامه ریزان حرفه‌ی پرستاری به این مهم توجه نمایند.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که در سال 1400 در بین پرستاران شاغل در بخش COVID-19 بیمارستانهای آموزشی شهر ایلام انجام شد. پس از اخذ مجوز و دریافت کد اخلاق از معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، به ترتیب از پرسشنامه‌های استاندارد WHOQOL و Keyes جهت بررسی کیفیت زندگی و سلامت اجتماعی پرستاران استفاده شد.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره سلامت اجتماعی پرستاران 8/64± 6/8 و میانگین و انحراف معیار نمره کل کیفیت زندگی پرستاران 5/67± 9/22 بود. بین میانگین نمره سلامت اجتماعی و نمره کلی کیفیت زندگی ارتباط معنیداری وجود داشت (001/0>p) و میزان همبستگی مشاهده‌شده متوسط و مستقیم بود (r=0/5). بین سلامت اجتماعی با متغیرهای مردم‌شناسی پرستاران ارتباط معنیداری مشاهده نشد ولی در ارتباط با ابعاد سلامت اجتماعی، میزان مشارکت اجتماعی متأهلین به‌طور معنیداری (P = 0.003) بیشتر از افراد مجرد بود. همچنین سابقه خدمت بیشتر از سه سال باعث پذیرش اجتماعی بیشتر می‌شود.
نتیجه‌گیری: شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی و سلامت اجتماعی پرستاران سبب ارتقاء کیفی ارائه خدمات پرستاری و ارتقای سلامت جامعه می‌شود، لذا توصیه می‌شود برنامه ریزان حرفه‌ی پرستاری به این مهم توجه نمایند.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |