فصلنامه

مقدمه و هدف: سالمند­آزاری یکی از انواع خشونت­ های خانوادگی است که اخیرا به عنوان یک معضل اجتماعی گسترده و در حال رشد در جهان مطرح است. لذا این پژوهش با هدف تعیین میزان سوءرفتار با سالمند در خانواده و عوامل مرتبط با آن انجام شده است.

مواد و روش  ­ها: این پژوهش توصیفی­ مقطعی با مشارکت 251 سالمند بستری در بخش­ های داخلی و جراحی بیمارستان­ های آموزشی شهر آبادان، طی نمونه ­گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انجام شده است. فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه­ ی «سوءرفتار نسبت به سالمند در خانواده» از طریق مصاحبه با سالمندان تکمیل شد. داده­ ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون­ کای­اسکور وضریب اسپیرمن در نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفتند.

یافته ­ها: 62/8 % از سالمندان غفلت مراقبتی،41 % سورفتار روانشناختی، 27/4 % سورفتار جسمی، 36/7 % سواستفاده مالی، 48/6 % سلب اختیار، 25/6 % سابقه طردشدن، 36/5 % غفلت مالی، 36 % غفلت عاطفی را تجربه کرده بودند. بین غفلت مراقبتی با سن، سوءرفتار روانشناختی با تعداد فرزند، غفلت جسمی با سن و درآمد، سوءرفتار مالی با تاهل، سلب اختیار با تعداد فرزند، طردشدگی با تعداد فرزند، غفلت مالی با تاهل و تعداد فرزند ارتباط معنادار وجود داشت.

نتیجه­ گیری: سوءرفتار از نوع غفلت مراقبتی و سلب اختیار در سالمندان بیشترین میزان را دارد و سن، تاهل، تعداد فرزند و درآمد از جمله عوامل مرتبط با حیطه ­های سوءرفتار با سالمند می­ باشد. با توجه به بالا بودن میزان سوءرفتار با سالمند در خانواده، همکاری و مشارکت کلیه­ ی سازمان­ های دست­اندرکار امری ضروری به نظر می­سد.