مقدمه و هدف:خوددرمانی پدیده ای شایع است که خطرات آن به مراتب در سالمندان بیشتر است. با توجه به رشد جمعیت سالمند، این پژوهش با هدف بررسی میزان خوددرمانی و تعیین عوامل مرتبط با آن در شهر کرمانشاه انجام شد.

مواد و روش ها:پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که نمونه های آن را 270 نفر از سالمندان شهر کرمانشاه تشکیل می دهند. نمونه گیری به روش خوشه ای تصادفی انجام شد. پس از اخذ مجوزهای لازم و رضایت از نمونه ها، داده های این پژوهش به وسیله یک پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری شد. روایی پرسشنامه به روش محتوایی و صوری سنجیده شد. اعتبار ابزار نیز با آلفای کرونباخ 0/85 تأیید شد. اطلاعات به وسیله برنامه اس پی اس اس نسخه 20 و آزمون های کای-اسکور و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 90 درصد نمونه ها در طی 3 ماه گذشته به طور خودسرانه دارو مصرف کرده اند. مسکن ها،  قرص ها و شربت های سرماخوردگی و دم کردنی های گیاهی پرمصرفترین داروها در خوددرمانی بودند.  سرماخوردگی، سردرد  و مشکلات گوارشی مشکلاتی بودند که بیش از سایرین با خوددرمانی درمان می شدند. مهمترین عوامل مرتبط با خوددرمانی، اعتقاد به مهم نبودن بیماری ها، اعتقاد به بی خطر بودن داروهای گیاهی، گرانی ویزیت پزشکان و رضایت از خوددرمانی های قبلی تعیین شدند. ارتباط معناداری بین عوامل جمعیت شناختی سن، جنس، تاهل، تحصیلات، شغل و درآمد با خوددرمانی مشاهده نشد.

نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای خوددرمانی در بین سالمندان شهر کرمانشاه، جهت افزایش آگاهی افراد جامعه در رابطه با خطرات خوددرمانی آموزش به عنوان راهکاری مؤثر پیشنهاد می شود.