مقدمه و هدف: افتادن و ترس از افتادن، از پیامدهای سالمندی و از مسائل عمده مرتبط با سلامت سالمندان هستند. هدف این تحقیق، مقایسه آمادگی کارکردی و کیفیّت زندگی سالمندان مرد دارای و بدون ترس از اُفتادن و سابقه افتادن بود.

مواد و روش‌ها: روش تحقیق، توصیفی و جامعه آماری تحقیق عبارت بودند از سالمندان مرد شهر اراک که 91 آزمودنی به‌طور داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. برای اندازه‌گیری متغیرها از پرسشنامه SF-36، مقیاس اعتماد به تعادل، مجموعه آزمون آمادگی کارکردی سالمند، آزمون وضعیّت مختصر روانی و فراوانی افتادن استفاده‌شد. تجزیّه‌و‌تحلیل داده‌ها با آزمون آنالیزکوواریانس، با نرم‌افزار SPSS-16 انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین نمره گروه بدون ترس از افتادن نسبت به گروه دارای ترس از افتادن، در همه زیرمقیاس‌های کیفیّت زندگی و آمادگی‌کارکردی (به‌استثنای انعطاف‌پذیری) به‌طور معنی‌داری بالاتر بود (p≤ .05). میانگین نمره گروه بدون سابقه افتادن نسبت به همتایان دارای سابقه افتادن در زیرمقیاس‌های کیفیّت زندگی و آمادگی کارکردی (به‌استثنای انعطاف‌پذیری)، به‌طور معنی‌داری بهتر بود (p≤ .05).

نتیجه‌گیری: ترس از افتادن و سابقه افتادن منجر به اجتناب سالمندان از انجام فعّالیّت‌های زندگی روزانه می‌شود و این اجتناب از فعّالیّت‌ها، می‌تواند باعث اُفت آمادگی‌کارکردی و در نتیجه کاهش کیفیّت زندگی و سلامتی سالمندان شود.