فصلنامه

مقدمه و هدف: جمعیت سالمندان در جهان رو به افزایش است و با بالارفتن سن، خطر افتادن افزایش پیدا می­کند. اختلالات بینایی از جمله عوامل خطرساز درونی افتادن است که در این بین، تضعیف ادراک عمق به ­عنوان یکی از انواع اختلالات بینایی، بیشترین ارتباط را با میزان افتادن در آن­ها دارد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مشارکت ورزشی بر ادراک عمق سالمندان انجام گرفت.

مواد و روش ­ها: در این پژوهش نیمه ­تجربی، 34 شرکت ­کننده شامل 18سالمند فعال شرکت کننده در فعالیت­های ورزشی و 16 سالمند غیرفعال به روش نمونه­ گیری در دسترس از شهر تبریز انتخاب شدند. میانگین سن نمونه آماری (4/09±60/88) سال می­ باشد. آزمودنی­ ها در هشت نوبت در رنگ­های گرم (قرمز و نارنجی) و رنگ­های سرد (آبی و سبز) به کمک دستگاه ادراک عمق، با روایی همزمان 0/833 و پایایی 0/879، مورد ارزیابی قرار گرفتند. میانگین این هشت نوبت به­ عنوان نمره ادراک عمق افراد مورد استفاده قرار گرفت. داده­ های جمع ­آوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل تحلیل شد.

یافته ­ها: بین میزان خطای ادراک عمق سالمندان فعال و غیرفعال تفاوت معناداری وجود داشت (0/05>P). همچنین سالمندان فعال در رنگ­ های سرد به­ طور معناداری عملکرد بهتری داشتند، اما در رنگ­های گرم این تفاوت معنادار نبود.

نتیجه ­گیری: به­ طور کلی به ­نظر می­رسد نقش پررنگ ورزش در بسیاری از جنبه­ های زندگی روزمره و تا حدودی بر عملکردهای ادراکی- بینایی قابل تصور است، تا جایی ­که انجام ورزش با ویژگی ادراک بینایی در افراد رابطۀ مستقیم دارد.