مقدمه و هدف: پیر شدن جمعیت و سالمندی موجب مطرح شدن مسائل مربوط به این دوره از زندگی می‌گردد. سبک دلبستگی ناایمن یکی از عوامل مؤثر در بسیاری از آسیب‌های روانی از جمله اختلال شایع افسردگی است که در دوران سالمندی رواج دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر این بوده که آیا سبک‌های مختلف دلبستگی در سالمندان ساکن منزل و آسایشگاه تفاوت معناداری دارد.
مواد و روش‌: مطالعه حاضر از نوع علی- مقایسه‌ای بود. از بین کلیه سالمندان شهر سمنان تعداد 40 سالمند (20 نفر ساکن منزل و 20 نفر ساکن آسایشگاه) به روش نمونه‌گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. نمونه آماری از لحاظ سن و جنس همتاسازی شدند و به مقیاس دلبستگی بزرگسالان(AAI) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 16 ± 68 سال بود. یافته‌ها نشان داد که بین دلبسته‌های ایمن با دلبسته‌های ناایمن اجتنابی و اضطرابی در سالمندان ساکن منزل و آسایشگاه تفاوت معنی‌داری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: سالمندان دلبسته ناایمن اجتنابی و اضطرابی نگرش منفی و آشفته شدیدتری نسبت به سالمندان دلبسته ایمن تجربه می‌کنند. با این وجود، تفاوتی میان دلبسته‌های ناایمن اجتنابی و اضطرابی به لحاظ شدت ویژگی‌های منفی و آشفته وجود ندارد. در مجموع افراد دلبسته ناایمن جهت تجربه افسردگی و آسیب‌های روانی آسیب‌پذیرتر هستند.