مقدمه و هدف: افزایش جمعیت سالمندان و مسائل و مشکلات این دوره به ویژه وضعیت سلامت روان آنها توجه و بررسی ویژه ای را می طلبد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه سلامت روان و رضایت از زندگی سالمندان بازنشسته دو دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور و شهید چمران اهواز می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، وضعیت سلامت روان و رضایت از زندگی نمونه ای تصادفی شامل 210 سالمند بازنشسته دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه شهید چمران اهواز با استفاده از دو پرسشنامه GHQ-28 و LSI-Z در سال 1392مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20، و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و کای دو مورد بررسی قرار گرفتند.
 یافته ها: طبق نتایج، میانگین سنی سالمندان برابر (66/6±7/2) و 87/1 آنها مذکر بودند. 87/6 درصد متأهل و 99 درصد با خانواده زندگی می کردند. نتایج نشان داد که از نظر سلامت روان 29 درصد مشکوک به اختلال کلی بودند و بالاترین میزان مربوط به اختلال در عملکرد اجتماعی با 24/8 درصد بود. فقط 15/2 درصد سالمندان رضایت از زندگی بالا را گزارش کردند. سلامت روان با رضایت از زندگی دارای همبستگی مثبت و معنی دار بود(0/05>p ). سطح تحصیلات و میزان مستمری و فعالیت ورزشی دارای ارتباط معنی دار و مثبت با سطح سلامت روان بودند.( 0/05>p ).
نتیجه گیری: با توجه به وجود همبستگی مثبت بین سلامت روان و برخی متغیرها مانند سطح تحصیلات، فعالیت، رضایت از زندگی و میزان مستمری با سلامت روان لازم است در سیاست های حوزه سلامت راهکارها و بسترهای لازم مورد توجه قرار گیرند.