دوره 5، شماره 1 - ( پاییز 1397 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 40-28 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shahrestanaki M, Alaee N, Heravi karimooi M, Zaeri F. The burden of caring for family caregivers of the elderly with chronic diseases in Tehran, 1398. Journal title 2018; 5 (1) :28-40
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-309-fa.html
URL: http://jgn.medilam.ac.ir/article-1-309-fa.html
شهرستانکی معصومه، علایی نسرین، هروی کریموی مجیده، زایری فرید. بارمراقبتی مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به بیماریهای مزمن شهر تهران. عنوان نشریه. 1397; 5 (1) :28-40
دانشگاه شاهد ، alaei@shahed.ac.ir
چکیده: (4172 مشاهده)
زمینه و هدف: مراقبین‌خانوادگی از اولین و مهمترین اعضای درگیر در امر پی‌گیری درمان و مراقبت از سالمندان به شمار می‌روند. توجه و بررسی بارمراقبتی مراقبین‌خانوادگی یکی از عوامل مؤثر، جهت افزایش کیفیت مراقبت از سالمندان است. لذا این مطالعه با هدف تعیین بارمراقبتی مراقبین‌خانوادگی سالمندان مبتلا به بیماری‌های‌مزمن شهر تهران انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1398 بر روی 110 نفر از مراقبین خانوادگی و اصلی بیماران سالمند مبتلا به بیماریهای مزمن بستری در مراکز درمانی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران انجام شد. نمونه‌های پژوهش بصورت غیر تصادفی و در دسترس ، بر اساس معیار ورود به مطالعه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های مشخصات جمعیت شناختی، فعالیت‌های روزانه زندگی سالمندان و بارمراقبتی (Zarit) گردآوری و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون‌های استنباطی بوسیله نرم افزار22 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
یافته‌ها: از110نفر سالمند تحت مراقبت، 47 نفر(7/42%) مرد و 63 نفر(3/57%) زن با میانگین سنی( 23/9±37/77) بودند. 61 نفر(5/55%) از سالمندان در انجام فعالیت‌های روزانه زندگی نیازمند کمک و 49نفر(5/45%) دیگر وابسته بودند. از110نفر مراقبین خانوادگی، 83نفر(5/75%) زن و 27نفر(5/24%) مرد با میانگین سنی و انحراف معیار(71/10±03/47) بودند. حداکثر نمره بارمراقبتی مراقبین 78 و حداقل 10 با میانگین و انحراف معیار( 82/16±27/40) که نشان دهنده بارمراقبتی متوسط تا شدید بود. بیشترین میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی (17) و کمترین در زیر مقیاس اقتصادی ( 89/3 ) به دست آمد. بین بارمراقبتی و نوع رابطه با سالمند، وضعیت درآمد مراقبین، متوسط ساعت مراقبت در هفته و تعداد افراد کمکی در امر مراقبت، تفاوت معنادار آماری وجود داشت (05/0p<).
بحث و نتیجه‌گیری: بالا بودن میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی، بیانگر عدم بینش و آگاهی مراقبین از چگونگی مراقبت از بیمار است. افزایش دانش و آگاهی مراقبین با آموزش‌های بالینی در مراکز درمانی در خصوص بیماری و روند درمان و چگونگی مراقبت و افزایش حمایت‌های اجتماعی می‌توان بارمراقبتی مراقبین را کاهش داد.
زمینه و هدف: مراقبین‌خانوادگی از اولین و مهمترین اعضای درگیر در امر پی‌گیری درمان و مراقبت از سالمندان به شمار می‌روند. توجه و بررسی بارمراقبتی مراقبین‌خانوادگی یکی از عوامل مؤثر، جهت افزایش کیفیت مراقبت از سالمندان است. لذا این مطالعه با هدف تعیین بارمراقبتی مراقبین‌خانوادگی سالمندان مبتلا به بیماری‌های‌مزمن شهر تهران انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1398 بر روی 110 نفر از مراقبین خانوادگی و اصلی بیماران سالمند مبتلا به بیماریهای مزمن بستری در مراکز درمانی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران انجام شد. نمونه‌های پژوهش بصورت غیر تصادفی و در دسترس ، بر اساس معیار ورود به مطالعه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های مشخصات جمعیت شناختی، فعالیت‌های روزانه زندگی سالمندان و بارمراقبتی (Zarit) گردآوری و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون‌های استنباطی بوسیله نرم افزار22 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
یافته‌ها: از110نفر سالمند تحت مراقبت، 47 نفر(7/42%) مرد و 63 نفر(3/57%) زن با میانگین سنی( 23/9±37/77) بودند. 61 نفر(5/55%) از سالمندان در انجام فعالیت‌های روزانه زندگی نیازمند کمک و 49نفر(5/45%) دیگر وابسته بودند. از110نفر مراقبین خانوادگی، 83نفر(5/75%) زن و 27نفر(5/24%) مرد با میانگین سنی و انحراف معیار(71/10±03/47) بودند. حداکثر نمره بارمراقبتی مراقبین 78 و حداقل 10 با میانگین و انحراف معیار( 82/16±27/40) که نشان دهنده بارمراقبتی متوسط تا شدید بود. بیشترین میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی (17) و کمترین در زیر مقیاس اقتصادی ( 89/3 ) به دست آمد. بین بارمراقبتی و نوع رابطه با سالمند، وضعیت درآمد مراقبین، متوسط ساعت مراقبت در هفته و تعداد افراد کمکی در امر مراقبت، تفاوت معنادار آماری وجود داشت (05/0p<).
بحث و نتیجه‌گیری: بالا بودن میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی، بیانگر عدم بینش و آگاهی مراقبین از چگونگی مراقبت از بیمار است. افزایش دانش و آگاهی مراقبین با آموزش‌های بالینی در مراکز درمانی در خصوص بیماری و روند درمان و چگونگی مراقبت و افزایش حمایت‌های اجتماعی می‌توان بارمراقبتی مراقبین را کاهش داد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1398 بر روی 110 نفر از مراقبین خانوادگی و اصلی بیماران سالمند مبتلا به بیماریهای مزمن بستری در مراکز درمانی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران انجام شد. نمونه‌های پژوهش بصورت غیر تصادفی و در دسترس ، بر اساس معیار ورود به مطالعه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های مشخصات جمعیت شناختی، فعالیت‌های روزانه زندگی سالمندان و بارمراقبتی (Zarit) گردآوری و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون‌های استنباطی بوسیله نرم افزار22 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
یافته‌ها: از110نفر سالمند تحت مراقبت، 47 نفر(7/42%) مرد و 63 نفر(3/57%) زن با میانگین سنی( 23/9±37/77) بودند. 61 نفر(5/55%) از سالمندان در انجام فعالیت‌های روزانه زندگی نیازمند کمک و 49نفر(5/45%) دیگر وابسته بودند. از110نفر مراقبین خانوادگی، 83نفر(5/75%) زن و 27نفر(5/24%) مرد با میانگین سنی و انحراف معیار(71/10±03/47) بودند. حداکثر نمره بارمراقبتی مراقبین 78 و حداقل 10 با میانگین و انحراف معیار( 82/16±27/40) که نشان دهنده بارمراقبتی متوسط تا شدید بود. بیشترین میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی (17) و کمترین در زیر مقیاس اقتصادی ( 89/3 ) به دست آمد. بین بارمراقبتی و نوع رابطه با سالمند، وضعیت درآمد مراقبین، متوسط ساعت مراقبت در هفته و تعداد افراد کمکی در امر مراقبت، تفاوت معنادار آماری وجود داشت (05/0p<).
بحث و نتیجه‌گیری: بالا بودن میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی، بیانگر عدم بینش و آگاهی مراقبین از چگونگی مراقبت از بیمار است. افزایش دانش و آگاهی مراقبین با آموزش‌های بالینی در مراکز درمانی در خصوص بیماری و روند درمان و چگونگی مراقبت و افزایش حمایت‌های اجتماعی می‌توان بارمراقبتی مراقبین را کاهش داد.
زمینه و هدف: مراقبین‌خانوادگی از اولین و مهمترین اعضای درگیر در امر پی‌گیری درمان و مراقبت از سالمندان به شمار می‌روند. توجه و بررسی بارمراقبتی مراقبین‌خانوادگی یکی از عوامل مؤثر، جهت افزایش کیفیت مراقبت از سالمندان است. لذا این مطالعه با هدف تعیین بارمراقبتی مراقبین‌خانوادگی سالمندان مبتلا به بیماری‌های‌مزمن شهر تهران انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1398 بر روی 110 نفر از مراقبین خانوادگی و اصلی بیماران سالمند مبتلا به بیماریهای مزمن بستری در مراکز درمانی دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران انجام شد. نمونه‌های پژوهش بصورت غیر تصادفی و در دسترس ، بر اساس معیار ورود به مطالعه انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های مشخصات جمعیت شناختی، فعالیت‌های روزانه زندگی سالمندان و بارمراقبتی (Zarit) گردآوری و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون‌های استنباطی بوسیله نرم افزار22 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
یافته‌ها: از110نفر سالمند تحت مراقبت، 47 نفر(7/42%) مرد و 63 نفر(3/57%) زن با میانگین سنی( 23/9±37/77) بودند. 61 نفر(5/55%) از سالمندان در انجام فعالیت‌های روزانه زندگی نیازمند کمک و 49نفر(5/45%) دیگر وابسته بودند. از110نفر مراقبین خانوادگی، 83نفر(5/75%) زن و 27نفر(5/24%) مرد با میانگین سنی و انحراف معیار(71/10±03/47) بودند. حداکثر نمره بارمراقبتی مراقبین 78 و حداقل 10 با میانگین و انحراف معیار( 82/16±27/40) که نشان دهنده بارمراقبتی متوسط تا شدید بود. بیشترین میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی (17) و کمترین در زیر مقیاس اقتصادی ( 89/3 ) به دست آمد. بین بارمراقبتی و نوع رابطه با سالمند، وضعیت درآمد مراقبین، متوسط ساعت مراقبت در هفته و تعداد افراد کمکی در امر مراقبت، تفاوت معنادار آماری وجود داشت (05/0p<).
بحث و نتیجه‌گیری: بالا بودن میانگین بارمراقبتی در زیر مقیاس فردی، بیانگر عدم بینش و آگاهی مراقبین از چگونگی مراقبت از بیمار است. افزایش دانش و آگاهی مراقبین با آموزش‌های بالینی در مراکز درمانی در خصوص بیماری و روند درمان و چگونگی مراقبت و افزایش حمایت‌های اجتماعی می‌توان بارمراقبتی مراقبین را کاهش داد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
