مقدمه و هدف: سالمندی دور­ ای است که طی آن سالمندان به دلیل کم تحرکی و تغذیه نامناسب در معرض تهدیدات بالقوه نظیر افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی و متابولیکی همچون دیابت قرار دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسه 3 شیوه تمرین ترکیبی بر برخی شاخص­های آزمایشگاهی و تن سنجی زنان سالمند بود.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در آن 40 زن سالمند به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به 4 گروه، تمرین استقامتی- مقاومتی (گروه1)، تمرین مقاومتی- استقامتی (گروه2)، تمرین تناوبی (گروه 3) و کنترل (گروه 4) تقسیم شدند. از آزمون t و واریانس یک طرفه جهت مقایسه میانگین متغیرها استفاده گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه های تجربی پس از 8 هفته تمرین مقادیر امنتین، انسولین، گلوکز ناشتا، مقاومت به انسولین، درصد چربی و WHR تغییر معناداری پیدا نکرد. اما کاهش معناداری وزن (017/0=p) (تقریباً در 3 گروه تمرین به یک میزان) و BMI (023/0=p)، گلوکز (001/0=p) و محیط دور کمر (006/0=p) به میزان بیشتر در گروه استقامتی-مقاومتی و تناوبی، مشاهده شد.
نتیجه­ گیری: به طور کلی 8 هفته تمرین ترکیبی با کاهش غیر معنادار امنتین پلاسما و کاهش معنادار درصد چربی، وزن، BMI و گلوکز  همراه بود. افراد سالمند می­توانند از انواع مختلف تمرینات ترکیبی به ویژه تمرین ترکیبی استقامتی- مقاومتی و تناوبی جهت کنترل وزن، کاهش محیط دور کمر، درصد چربی و همچنین کاهش گلوکز خون استفاده کنند.

واژه‌های کلیدی: تمرین موازی، امنتین، مقاومت به انسولین، زنان سالمند.

متن کامل [PDF 175 kb]   (598 دریافت)