مقدمه و هدف: در نظر داشتن نیازهای خاص، توجه به رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و کیفیت زندگی در سالمندان امور بسیار مهمی هستند که عمدتاً مورد غفلت قرار می­گیرد. هدف از تحقیق حاضر بررسی کیفیت زندگی زنان سالمند خانه های سالمندی شیراز و ارتباط آن با فعالیت جسمانی است.

مواد و روش­ ها: این مطالعه از نوع همبستگی بود که تعداد 186 زن سالمند بالای 65 سال خانه های سالمندی شیراز به طور داوطلبانه انتخاب و وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده­ها از پرسش نامه استاندارد بین المللی فعالیت جسمانی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF36 استفاد شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار 18/SPSS و آزمون همبستگی اسپیرمن، کورسکال والیس و من ویتنی در سطح (05/ 0 p ≤) بهره گرفته شد (05/0 =α).

یافته ­ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین فعالیت جسمانی و کیفیت زندگی زنان سالمندان ارتباط معنی داری وجود دارد (001/0p=، 4/۰r=). همچنین کیفیت زندگی زنان سالمند کم تحرک نسبت به زنان سالمند با تحرک کافی به طور معنی داری پایین تر بود (۰۰۱/0p=).

نتیجه ­گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت که مشارکت در فعالیت جسمانی با بهبود کیفیت زندگی ارتباط مثبت و معنی­داری دارد، بنابراین به مسئولین توصیه می شود از فعالیت های جسمانی به عنوان ابزاری جهت بهبود کیفیت زندگی سالمندان مقیم خانه های سالمندی استفاده کنند.